به گزارش آی فیلم 2، «عارف جعفری» شاعر و خواننده اهل افغانستان که در حال حاضر ازجمله داوران فصل سوم مسابقه نواهنگ، متولد سال 1353در باغجار ولایت ارزگان می باشد.
وی از جمله بنیان گذاران «خانه ادبیات افغانستان» و عضو هئیت مدیره آن است. عضویت در دبیرخانه جشنواره ادبی قند پارسی، دبیر خانه سلسه همایش های نقد ادبی«شب های کابل» و شورای نویسندگان فصلنامه «فرحناز» از دیگر فعالیت های ادبی آقای جعفری به شمار می رود.
«صیاد»، «رود»، «صبا مزار میرم» و «آن سوی سمرقند» از جمله پرآوازه ترین آثار عارف جعفری می باشد.
عارف جعفری در مصاحبه با خبرنگار آی فیلم2 در رابطه به خاطرات کودکی، علایق اش به دنیای موسیقی و اهمیت موسیقی در زندگی اجتماعی صحبت کرد
وی همچنین در پیوند با اهمیت برنامه های فرهنگی و تاثیر پذیری آن برای رشد جوانان و عوامل تعامل کشورهای فارسی زبان صحبت کرد.
عارف جعفری در این مصاحبه همچنین از شبکه آی فیلم2 به خاطر برگزاری مسابقه استعدادیابی «نواهنگ» تقدیر کرد و گفت: برنامه مسابقه استعدادیابی نواهنگ که یک فرصت طلایی برای جوانان نو ظهور دنیای موسیقی و نشان دهنده حسن نیت جمهوری اسلامی ایران است.
متن کامل این مصاحبه بدین شرح است:
آی فیلم2: از چه زمانی به موسیقی علاقه پیدا نمودید و از کدام زمان به طور حرفه ای این کار را دنبال کردید؟
عارف جعفری : من از همان ایام طفولیت به موسیقی علاقه خاصی داشتم و کم و بیش، کاست(نوار) هایی از هنرمندان سنتی افغانستان را گوش میدادم. در سن 7 ساله گی به دلیل مهاجرت به دنبال مهاجرت به ایران آهنگ های هنرمندان برجسته ای این کشور مثل استاد «محمد رضا شجریان» و «شهرام ناظری» را تعقیب می کردم و همین علاقه مندی من را واداشت تا وارد دنیای ادب و هنر شوم تا اینکه عضو ادبیات خانه افغانستان شدم ودر سال 1380 اولین کتاب شعرم منتشر گردید.
موسیقی ایرانی را نزد استاد مهدی ابوالحسنی و موسیقی افغانستان را هم نزد استاد «جان آغا محمدی» آموختم. در استدیو چکاوک واقع در شهر تهران با همکاری استاد «جهانگیر رها» با آهنگ سازی و نوازندگی آشنا شدم. به همین منوال پیانو،کیبورت و سیستم تنظیم موسیقی به شکل الکترونیکی را نزد استاد «رحمت الله وطن دوست» یاد گرفتم که بعد از آن پارچه هایی را که خودم می ساختم تنظیم هم میکردم و موفق به ساخت آلبوم های چون«صبا مزار میروم» شدم که یکی از پارچه های فلکلور افغانستان می باشد.
بعد از آن به طور حرفه ای پا به عرصه موسیقی گذاشتم و با سیستم صدابرداری، تنظیم موسیقی و نوازنده گی آشنایی پیدا کردم و آلبوم های صیاد، گل بادام و آن سوی سمرقند را ساختم.
آی فیلم2: موسیقی ایران و افغانستان چه تفاوت ها و اشتراک هایی با هم دارند؟
عارف جعفری: موسیقی افغانستان و ایران از جهات مختلف وجه های اشتراک و افتراق زیادی با هم دارند؛ اولا از آنجا که مسیر جاده ابریشم از این حیطه جغرافیایی می گذرد، باعث تداخل هنرمندان هندی و افغانستانی و هم چنان تاثیر متقابل آنها گردیدند. در زمان غزنویان و امیر شیر علی خان تعداد زیادی هنرمندان از خراسان بزرگ( بخش های از ایران معاصر، افغانستان، قرقیزستان و قزاقستان) به هند مهاجرت کردند و الگو برداری های موسیقی از همان زمان به طور مشترک در میان موسیقی ایران و افغانستان به وجود آمد.
دوما: اشتراک زبانی؛ در هم تنیدگی کلمات و نزدیکی لهجه باعث شده گاها تشخیص موسیقی این دو کشور به شدت دشوار گردد. در قسمت دستگاه های موسیقی در ایران داستگاه «آواز اصفان» و در افغانستان دستگاه «پیلو» داریم با این تفاوت که در بعضی از گوشه های موسیقی ایران ربع پرده استفاده می شود و در موسیقی افغانستان کروماتیک یا نیم پرده استفاده می شود.
آی فیلم2: درباره آلبوم «تا ان سوی سمرقند» بگویید، دلیل استقبال فارسی زبانان از این آلبوم را چه میدانید؟
عارف جعفری: جذابیت های لهجه ای زبان فارسی باعث شده که کشور های فارسی زبان علاقه خاصی به سایر لهجه ها داشته باشد مثلا لهجه تهرانی برای مردم افغانستان و تاجیکستان جذاب است و دوست دارند بشنوند و بر عکس لهجه تاجیکستانی و یا کابلی برای مردم ایران خوشایند هست و این موضوع انگیزه ساخت پارچه آن سوی سمرقند را به ما داد.
پارچه «آن سوی سمرقند» را به تهیه کننده گی «مرتضی دلیری» و شعری از « سعید بیابانکی» شاعر برجسته ایرانی و با همکاری تعدادی از شاعران افغانستانی چون استاد «قنبر علی تابش» و «محمد جعفری» آماده کردیم که مورد استقبال گرم از مردم گردید.
آی فیلم2: به عنوان یکی از داورانی که در فصل های قبلی نواهنگ نیز حضور داشتید،سطح این دور از مسابقات را چگونه بررسی می کنید و چه تفاوت هایی را با ادوار قبلی آن دارد؟
عارف جعفری: برنامه مسابقه استعدادیابی نواهنگ که یک فرصت طلایی برای جوانان نو ظهور دنیای موسیقی و نشان دهنده حسن نیت جمهوری اسلامی ایران می باشد که توسط شبکه جهانی آی فیلم2، برگزار شده است.
«نواهنگ» همواره در تلاش کسب استعدادهای پنهان جوانان اهل هنر بوده و هر سال با انبوهی از رشد و دست آوردهای بیشتر رو به رو بوده است و قطعا امسال از لحاظ کمیت و کیفیت جوانان هنرمند بیشتر را نسبت به سال های قبل داریم.
آی فیلم2: شرکت کنندگان مسابقه نواهنگ تا چه حد تحت تاثیر موسیقی ایران بودند و چقدر از موسیقی سنتی افغانستان الگو گرفته است؟
عارف جعفری: یکی از عوامل مهم تاثیر پذیری در ابعاد الگو برداری زندگی شرایط محیطی می باشد بر این اساس اکثر هنرمندانی که در ایران بزرگ شدند با موسیقی سنتی ایرانی آشنایی دارند؛ موسیقی هنرمندان ولایت هرات به دلیل نزدیکی جغرافیایی و فرهنگی به لحاظ ملودیک شباهت زیادی با موسیقی ایرانی دارد ولی در عرصه موسیقی سنتی افغانستان به دلیل ضعیف بودن و یا نبود بخش نوشتاری موسیقی (کتاب رهنمایی موسیقی) که به صورت حرفه ای و مسلکی بتواند کسی از آن استفاده نماید،اثری شاخص وجود ندارد.
آی فیلم2: برگزاری مسابقاتی مثل چقدر می تواند به نزدیک شدن کشور های فارسی زبان کمک کند؟
عارف جعفری: زمانیکه یک کشور میزبان یک اتفاق هنری یک کشور دیگر هست، خود به خود بیانگر اعلام همکاری، خلوص نیت و در نتیجه عوامل نزدیکی دو کشور محسوب می گردد و برنامه نواهنگ نقش بسیار مهمی را در عرصه تعامل کشورهای فارسی زبان داشته است.
آی فیلم2: کلام آخرتان؟
عارف جعفری: توصیه من برای جوانان که علاقه به آواز خوانی و موسیقی دارند این است که اولا انواع ساز را بشناسند و به طور حرفه ای و مسلکی با موسیقی آشنا شوند و موسیقی را از استادان برجسته موسیقی آن فرا بگیرند. همان طوری که موسیقی را سینه به سینه یاد گرفتند، تلاش بکنند که آن را به شکل تئوریک هم بیاموزند.
مصاحبه کننده: سمیه غفوری زاده
